انگکور وات – کامبوج

انگکور وات مجموعه‌ای از معابد تاریخی و باستانی در کامبوج است و اولین اولویت گردشگری مسافران به این کشور است. نام امروزی آن، یعنی انگکور وات، در زبان کامبوجی به معنای «معبد شهر» است، این معبد در اوایل سده دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او قرار گیرد. در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. 

انگکور وات که با به هم آمیختن دو سبک اصلی معابد خمرها (معابد پله‌ای و معابد سرسرایی) ساخته شده است، نمادی از کوهستان مِرو، مأمن خدایان در اسطوره‌های هندو، است. در مرکز این معبد برجی سر به آسمان برداشته است. این معبد علاوه بر عظمت و توازنش از لحاظ معماری، به خاطر نقش‌برجسته‌های بی‌شمار و مجسمه‌های رقاصان و پریانش از شهرت خاصی برخوردار است.

این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبه گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.

معبد انگکور وات در قرن بیستم تحت بازسازی و مرمت کلی قرار گرفت، اما با آغاز جنگ‌های داخلی و حکومت خمرهای سرخ در دهه‌های 70 و 80 میلادی، این پروژه ناتمام ماند. با آغاز دهه 1990، کار مرمت و بازسازی انگکوروات از سر گرفته شد و سازمان یونسکو در سال 1992، این معبد و کل منطقه باستانی انگکور را به خاطر ارزش فرهنگی و باستان‌شناختی‌اش، در فهرست میراث جهانی ثبت کرد. اما کمیته میراث جهانی یونسکو، در سال 2004 پس از بررسی وضعیت محوطه باستانی و مرمت معبد انگکور وات و دیگر معابد و عمارت‌های محوطه باستانی انگکور، به خروج این محوطه از فهرست میراث جهانی در خطر رأی داد انگکور وات در حال حاضر به بزرگ‌ترین جاذبه توریستی کشور کامبوج تبدیل شده است.

منبع این پست :  هتل نارنجستان